Ustawa Churału Ludowego nr 6

Doktryna Polityki Gospodarczej

Artykuł 1.
Mandragorat Wandystanu w celu urzeczywistniania ekonomicznych założeń wandyzmu-żenadyzmu realizuje wandną i społecznie pozytywną gospodarkę centralnie planowaną w duchu założeń lepkonomiki. Mandragorat Wandystanu wspiera i uwzględnia w planach gospodarczych kolektywną inicjatywę społeczną.

Artykuł 2.
Spice must flow. Mandragorat Wandystanu uznaje obrót i przepływ pieniądza i wszelkich innych dóbr materialnych za korzystny społecznie per se. Uznaje się, że w równym stopniu słusznym jest obciążanie obywatela podatkami i opłatami, co wspieranie go dotacjami, dofinansowaniami, pożyczkami państwowymi, nagrodami, inwestycjami, pensjami i dietami. Prawdziwą siłą gospodarki krajowej jest aktywność pozaekonomiczna generowana przy pomocy środków ekonomicznych.

Artykuł 3.
Planowy charakter gospodarki Mandragoratu Wandystanu jest realizowany przez plany czasowe i zadaniowe, w ramach których środki i działania ekonomiczne koncentrowane są na realizacji wyznaczonych w ramach planu celów. Plany gospodarcze ogłasza w formie ogólnodostępnej Komisarz Ludowy d/s Finansów i Gospodarki. Plany o szczególnym znaczeniu społecznym i długoterminowe winny być ogłaszane edyktem zatwierdzonym przez Prezydenta Mandragoratu Wandystanu bądź uchwałą Churału Ludowego.

Artykuł 4.
Przedterminowa i nadwyżkowa realizacja planu jest zawsze godna pochwały i korzystna dla Ludu Pracującego Miast i Wsi. Niezrealizowanie planu w terminie winno być podstawą do reewaluacji jego założeń, weryfikacji potencjału potrzebnego do jego realizacji i ewentualnych korekt w celu uzupełnienia braków.

Artykuł 5.
Instrumentem uzupełniającym system planów gospodarczych jest czyn społeczny. Czyny społeczne, zarządzane przez Komisarza Ludowego d/s Finansów i Gospodarki, są dobrowolną i spontaniczną akcją dotacyjną Ludu Pracującego, przeprowadzaną celu wsparcia realizacji założeń planu gospodarczego lub innego wandnego celu.

Artykuł 6.
Choć zabezpieczanie budżetu pewnymi rezerwami środków należy uznać za rozsądne i godne pochwały, nadmierna akumulacja kapitału na dłuższy okres uznawana jest za nieopłacalną społecznie. Cele inwestycyjne uznaje się za istotniejsze niż cel zachowania rezerwy.

Artykuł 7.
Za weryfikację realizacji założeń niniejszej doktryny przez właściwe organy władzy odpowiedzialny jest Prezydent jako zwierzchnik władzy wykonawczej oraz Churał Ludowy jako organ kontrolny. Na wniosek kwiatona, w którym wskazano na niezgodnośc podejmowanych decyzji finansowych z doktryną, Komisarz Ludowy ds. Finansów i Gospodarki zobowiązany jest do złożenia wyjaśnień w ciągu 7 dni. W przypadku braku odpowiedzi Churał może uchwalić wotum nieufności Komisarzowi zwykła większością głosów. W przypadku udzielenia niezadowalających wyjaśnień Churał może udzielić wotum nieufności zwykłą większością głosów za zgodą Mandragora. Prezydent odwołuje Komisarza Ludowego, któremu wyrazone zostało wotum nieufności.

Artykuł 8.
Niniejsza ustawa wchodzi w życie w momencie ogłoszenia.

(-) Leszek Karakachanow Sr,
Przewodniczący Churału Ludowego fafnastej kadencji