AKTY NORMATYWNE
» Ustawy konstytucyjne
» Prawo Księstwa Sarmacji
» Umowy międzynarodowe
» Ustawy
» Edykty
AKTY WEWNĘTRZNEGO URZĘDOWANIA
» Uchwały Churału Ludowego
» Uchwały Rady Komisarzy Ludowych
» Zarządzenia
» Okólniki
PRAWO MIEJSCOWE
» M. St. Genosse Wanda Stadt
» Województwo Precelkhandzkie
» Województwo Winnickie
» Uchylone prawo gmin
INNE
» Orzeczenia
» Decyzje administracyjne
» Postanowienia Prezydenta i Komisarzy
» Postanowienia Mandragorów i in.
» Obwieszczenia
Mandragorat Wandystanu «
Księstwo Sarmacji «
Sąd Krajowy «
Kancelaria Prezydenta «
Kancelaria Mandrahora Jutrzenki «
Kancelaria Mandragora Socjogramu «
Generalny Inspektorat Skarbu «
Najwyższa Komisja Wyborcza «
Genosse Wanda Stadt, dnia 22 lutego 2005 r.
Zmiany wynikające z Ustawy z dnia 24 marca 2006 r., o zmianie ustawy Kodeks Karny (DPWM 7/2006 poz. 310) wchodzą w życie z dniem 3 kwietnia 2006 r.
Art. 1.
§1. Odpowiedzialności karnej podlega ten, kto popełnia czyn zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jej popełnienia.
§2. Nie popełnia przestępstwa ten, komu nie można przypisać winy w czasie czynu.
§3. Nie stanowi przestępstwa czyn, którego szkodliwość klasowa jest znikoma
Art. 2.
Odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe, podlega ten, na kim ciążył obowiązek zapobieżenia skutkowi.
Art. 3.
Ustawodawstwu karnemu wandejskiemu podlega sprawca, który popełnił czyn zabroniony lub, gdy skutki czynu wystąpiły:
Art. 4.
§1. Ten sam czyn może stanowić tylko jedno przestępstwo.
§2. Jeśli czyn wyczerpuje znamiona określone w więcej niż jednym przepisie, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów, wymierzając karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą.
Art. 5.
Dwa lub więcej podobnych zachowań powziętych w krótkich odstępach czasu stanowi jedno przestępstwo.
Art. 6.
§1. Kto swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do popełnienia czynu zabronionego, jednak popełnienie nie następuje, odpowiada za usiłowanie.
§2. Kto dobrowolnie odstąpił od dokonania czynu lub zapobiegł skutkowi, nie podlega karze za usiłowanie.
Art. 7.
§1. Kto podejmuje czynności mające za zadanie stworzenie warunków do dokonania czynu zabronionego, a w szczególności wchodzi w porozumienie z inną osobą, uzyskuje środki, zbiera informacje lub sporządza plan działania, odpowiada za przygotowanie.
§2. Kto dobrowolnie zniszczył przygotowywane środki, zapobiegł skorzystaniu z nich w przyszłości lub podjął inne istotne starania zmierzające do zapobieżenia czynowi, nie podlega karze za przygotowanie.
Art. 8.
Kto kieruje wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę lub wykorzystując uzależnienie od innej osoby, poleca jej wykonanie takiego czynu, odpowiada za kierownictwo.
Art. 9.
Kto nakłania inną osobę do dokonania czynu zabronionego, chcąc, aby go dokonała, odpowiada za podżeganie.
Art. 10.
Kto swoim zachowaniem ułatwia popełnienie przestępstwa, w szczególności dostarczając środki, informacje lub rady, albo swoim zaniechaniem, wbrew obowiązkowi, ułatwia popełnienie czynu innej osobie, odpowiada za pomocnictwo.
Art. 11.
Za usiłowanie, przygotowanie, kierownictwo, pomocnictwo i podżeganie orzeka się karę w granicach zagrożenia przewidzianych dla danego przestępstwa
Art. 12.
§1. Nie popełnia przestępstwa, kto w obronie koniecznej odpiera bezprawny zamach na jakiekolwiek prawnie chronione dobro.
§2. W razie przekroczenia granic obrony koniecznej, sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.
Art. 13.
Karami są (według stopnia surowości i dokuczliwości):
Art. 14.
§1. Grzywnę wymierza się w wysokości do 1.200 engelsów
§2. Sąd może wymierzyć grzywnę także obok innych kar, w szczególności, jeśli przestępstwo popełniono w celu pozyskania korzyści majątkowej.
§3. Przed wymierzeniem grzywny, Sąd może zwrócić się do komisarza właściwego do spraw finansów z wnioskiem o zbadanie możliwości finansowych oskarżonego.
§4. Za datę wykonania kary grzywny uważa się dzień przelania środków pieniężnych na właściwy rachunek bankowy wskazany edyktem komisarza ludowego właściwego do spraw finansów publicznych.
§5. W razie nieziszczenia grzywny w terminie siedmiu dni od dnia uprawomocnienia się wyroku, jeśli egzekucja okaże się bezskuteczna, grzywna podlega zmianie na karze nadzoru, w taki sposób, że jednemu dniowi nadzoru równa się dziesięć engelsów grzywny.
§6. Jeśli grzywnę orzeczono obok innych kar, karę zastępczą nadzoru wykonuje się po wykonaniu pozostałych kar.
Art. 15.
§1.Kara nadzoru trwa najkrócej tydzień, najdłużej miesiąc.
§2. W czasie odbywania kary, skazany:
§3. Niewypełnianie obowiązku wykonywania pracy nakazanej przez sąd, powoduje automatyczne przedłużenie kary, do momentu, kiedy skazany wykona pracę nakazaną przez sąd, w pełnym wymiarze. Przedłużona kara nadzoru trwa nie dłużej niż dwa miesiące.
Art. 16.
§1. Kara aresztu trwa najkrócej dwa tygodnie, najdłużej trzy miesiące.
§2. Podczas odbywania kary pozbawienia wolności, skazany:
§3. Sąd może zobowiązać skazanego do wykonywania w okresie odbywania kary, pracy społecznie użytecznej poza systemem autonatycznej gospodarki. Kontroli dokonuje komisariat właściwy do spraw bezpieczeństwa publicznego.
§4. W przypadku niewykonania pracy nakazanej przez Sąd, wydłuża on areszt do czasu wykonania pracy. Wydłużony areszt nie może trwać dłużej niż sześć miesięcy
Art. 17.
§1. Kara więzienia trwa najkrócej miesiąc, najdłużej sześć miesięcy.
§2. Podczas odbywania kary, skazany:
Art. 18.
§1. Kara zamknięcia w twierdzy trwa najkrócej dwa, a najdłużej osiemnaście miesięcy
§2. Podczas odbywania kary zamknięcia w twierdzy, skazany:
Art. 19.
§1. Karę śmierci wykonuje się publicznie, z zachowaniem należytych warunków humanitaryzmu, w dniu przypadającym nie wcześniej niż czternastego dnia od daty uprawomocnienia się wyroku, chyba, że z Kancelarii Mandragora Jutrzenki nadeszło pismo o nieskorzystaniu z prawa łaski.
§2. Sąd w wyroku określi formę egzekucji. Karę wykonuje się poprzez:
§3. Sąd może zobowiązać skazanego do wysłuchania siedmiogodzinnego przemówienia Fidela Castro przed wykonaniem kary. Od egzekucji należy odstąpić w razie śmierci skazanego podczas odtwarzania przemówienia.
§4. Skazanego na karę śmierci uznaje się za zmarłego w dniu wykonania kary.
Art. 20.
§1. Sąd orzeka przepadek korzyści i przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa.
§2. Jeżeli orzeczenie przepadku określonego w § 1 nie jest możliwe, sąd może orzec przepadek równowartości przedmiotów.
§3. Przepadku przedmiotów określonych w § 1 nie orzeka się, jeżeli podlegają one zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi.
§4. Objęte przepadkiem przedmioty przechodzą na własność Skarbu Państwa z chwilą uprawomocnienia się wyroku.
Art. 21.
§1. Sąd, z ważnych powodów, w szczególności, jeśli motywy i okoliczności popełnienia przestępstwa, postawa sprawcy i stopień szkodliwości klasowej czynu za tym przemawiają, a także, gdy ustawa tak stanowi, może nadzwyczajnie złagodzić karę.
§2. Nadzwyczajnego złagodzenia kary dokonuje się w ten sposób, że wymierza karę:
Art. 22.
§1. Sąd, z ważnych powodów, w szczególności, jeśli dokonano przestępstwa ciągłego albo wielokrotnego dokonania przestępstwa, powrotu do przestępstwa, a także, gdy okoliczności i motywy popełnienia przestępstwa zasługują na szczególne potępienie, a stopień szkodliwości klasowej czynu jest wielki, może nadzwyczajnie zaostrzyć karę.
§2. Nadzwyczajnego zaostrzenia kary dokonuje się w ten sposób, że wymierza się karę:
Art. 23.
Skazanego na karę nadzoru, aresztu, więzienia albo zamknięcia w twierdzy, sąd może warunkowo zwolnić z odbycia reszty kary, jeśli jego postawa, warunki osobiste i sposób życia przed dokonaniem przestępstwa oraz zachowywanie się skazanego podczas wykonywania kary uzasadniają przekonanie, że skazany będzie przestrzegał porządku prawnego
Art. 24.
Skazanego można warunkowo zwolnić, po odbyciu przez niego co najmniej 1/3 kary.
Art. 25.
W razie warunkowego zwolnienia, czas pozostały do odbycia kary stanowi okres próby.
Art. 26.
Z chwilą zatarcia skazania, uważa się je za niebyłe
Art. 27.
W razie skazania na karę śmierci, zatarcie skazania następuje po upływie dziesięciu miesięcy od wykonania kary zastępującej karę śmierci lub jej darowaniu.
Art. 28.
W razie skazania na karę zamknięcia w twierdzy, zatarcie skazania następuje po ośmiu miesiącach od jej wykonania lub darowania.
Art. 29.
W razie skazania na karę więzienia, zatarcie skazania następuje po sześciu miesiącach od dnia jej wykonania lub darowania.
Art. 30.
W razie skazania na karę aresztu, zatarcie następuje po czterech miesiącach od jej darowania albo wykonania.
Art. 31.
W razie skazania na karę nadzoru, zatarcie następuje po trzech miesiącach od jej wykonania albo adrowania
Art. 32.
W razie skazania na karę grzywny, zatarcie skazania następuje po dwóch miesiącach od dnia jej darowania lub wykonania.
Art. 33.
Sąd, dokonuje zatarcia na wniosek skazanego
Art. 34.
Ustawę karna wandejską stosuje się do mieszkańca Mandragoratu Wandystanu nieposiadającego statusu mieszkańca ani obywatelstwa państwa, w którym przestępstwo popełniono.
Art. 35.
Ustawę karna wandejską stosuje się do mieszkańca Mandragoratu Wandystanu, który posiada status mieszkańca lub obywatelstwo państwa, w którym popełniono przestępstwo, a popełnił przestępstwo przeciwko Mandragoratowi Wandystanu, wandejskim osobom fizycznym i prawnym, wandejskim jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej oraz instytucjom wandejskim.
Art. 36.
§1. Warunkiem odpowiedzialności karnej za czyn popełniony za granicą jest uznanie tego czynu za przestępstwo w miejscu jego popełnienia.
§2. Jeśli między ustawą wandejską, a prawem obowiązującym na terenie, na którym przestępstwo popełniono, zachodzą różnice, należy je uwzględnić na korzyść sprawcy.
§3. Warunku przewidzianego w §2 nie stosuje się wobec funkcjonariuszy publicznych Mandragoratu Wandystanu, którzy popełnili za granicą przestępstwo w związku z pełnieniem swoich funkcji oraz do mieszkańców Wandystanu, którzy popełnili przestępstwo na terenie nie podlegającym żadnej władzy.
Art. 37.
Korzyścią majątkową lub osobistą jest zarówno korzyść dla siebie, jak dla innych.
Art. 38.
Przy ocenie stopnia klasowej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.
Art. 39.
Groźbą bezprawną jest również groźba spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej; nie stanowi groźby zapowiedź spowodowania postępowania karnego, jeżeli ma ona jedynie na celu ochronę prawa naruszonego przestępstwem.
Art. 40.
Funkcjonariuszem publicznym są:
Art. 41.
Napaścią, w rozumieniu ustawy, jest zarówno napaść słowna dokonana przy użyciu wyrazów obraźliwych, jak i spamowanie skrzynki pocztowej oraz świadome wysyłanie zainfekowanych wiadomości e-mail.
Art. 42.
Kto podejmuje działania, które mają na celu pozbawienie Mandragorat Wandystanu niepodległości, oderwanie od niego części obszaru lub zmianę środkami bezprawnymi konstytucyjnego ustroju Mandragoratu Wandystanu, podlega karze zamknięcia w twierdzy na czas nie krótszy od czterech miesięcy, albo karze śmierci
Art. 43.
Kto podejmuje działania zmierzające bezpośrednio do bezprawnego usunięcia konstytucyjnego organu Mandragoratu Wandystanu, podlega karze zamknięcia w twierdzy na czas nie krótszy od czterech miesięcy, albo karze śmierci.
Art. 44.
Kto środkami bezprawnymi wywiera wpływ na czynności urzędowe konstytucyjnego organu Mandragoratu Wandystanu, podlega karze więzienia alko karze aresztu
Art. 45.
Kto posługuje się więcej niż jedną tożsamością w Mandragoracie Wandystanu, podlega karze zamknięcia w twierdzy, albo karze śmierci.
Art. 46.
Kto posługuje się więcej niż jedną tożsamością Mandragoratu Wandystanu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze śmierci, albo karze zamknięcia w twierdzy.
Art. 47.
Kto posługuje się więcej niż jednym obywatelstwem Mandragoratu Wandystanu, podlega karze śmierci, albo karze zamknięcia w twierdzy.
Art. 48.
§1. Kto włamuje się do systemów informatycznych Mandragoratu Wandystanu, podlega karze więzienia albo zamknięcia w twierdzy.
§2. Tej samej karze podlega ten, kto wykorzystuje luki w systemach informatycznych Mandragoratu Wandystanu do użycia go niezgodnie z prawem albo przeznaczeniem.
Art. 49.
§1. Kto działa na szkodę Mandragoratu Wandystanu, będąc upoważnionym do występowania w jego imieniu w stosunkach z rządem obcego państwa, podlega karze więzienia albo zamknięcia w twierdzy.
§2. Kto, dopuszczając się przestępstwa określonego §1, wywołał szkody wielkich rozmiarów, podlega karze zamknięcia w twierdzy, albo karze śmierci.
Art. 50.
Kto bierze udział w działalności obcego wywiadu przeciwko Mandragoratowi Wandystanu, podlega karze śmierci albo zamknięcia w twierdzy.
Art. 51.
Kto przechowuje, zdobywa lub gromadzi informacje w celu przekazania ich obcemu wywiadowi, podlega karze więzienia albo zamknięcia w twierdzy.
Art. 52.
Kto publicznie znieważa Naród wandejski lub Mandragorat Wandystanu, podlega karze nadzoru, albo grzywnie.
Art. 53.
Kto dopuszcza się napaści na Obywatela Mandragoratu Wandystanu, podlega karze aresztu, albo karze nadzoru.
Art. 54.
Kto na terytorium wandejskim dopuszcza się napaści na głowę państwa obcego, kierownika placówki dyplomatycznej lub konsularnej, osobę należącą do misji dyplomatycznej lub konsularnej albo osobą korzystającą z podobnej ochrony na podstawie umów międzynarodowych albo powszechnie uznanych zwyczajów, podlega karze aresztu, albo karze nadzoru. Przepis stosuje się, jeśli państwo obce zapewnia wzajemność.
Art. 55.
§1. Kto publicznie znieważa, usuwa lub, mając taki obowiązek, nie umieszcza symboli państwowych, podlega karze nadzoru, albo karze grzywny
§2. Tej samej karze podlega, kto znieważa, usuwa lub, mając taki obowiązek, nie umieszcza obcego symbolu państwowego. Przepis stosuje się, jeśli państwo obce zapewnia wzajemność.
Art. 56.
Kto publicznie nawołuje do popełnienia przestępstwa, podlega karze nadzoru, albo karze grzywny.
Art. 57.
Kto publicznie pochwala popełnienie przestępstwa, podlega karze nadzoru, albo karze grzywny
Art. 58.
Kto publicznie znieważa pomnik lub inne miejsce urządzone w celu upamiętnienia zdarzenia historycznego lub uczczenia osoby, podlega karze nadzoru albo grzywnie
Art. 59.
Kto publicznie prezentuje treści pornograficzne, w taki sposób, że może to narzucić ich odbiór osobie, która sobie tego nie życzy, podlega karze nadzoru, albo grzywnie. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Art. 60.
Kto, bez odpowiedniej informacji, rozpowszechnia adresy stron internetowych, których otwarcie może spowodować zagrożenie dla pracy albo mienia osoby oglądającej, podlega karze nadzoru, albo grzywnie.
Art. 61.
Kto, nie będąc do tego odpowiednio umocowany, uniemożliwia albo utrudnia komuś wypowiadanie się w miejscach publicznych Mandragoratu Wandystanu, samorządów lub ich organów albo uniemożliwia lub utrudnia komuś korzystanie z systemów informatycznych Mandragoratu Wandystanu, podlega karze aresztu, albo karze nadzoru.
Art. 62.
Kto stosuje groźbę bezprawną w celu zmuszenia jej do określonego działania lub zaniechania, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 63.
Ściganie przestępstw określonych w artykułach 61, 62 odbywa się z oskarżenia prywatnego
Art. 64.
§1. Kto obraża uczucia religijne innych osób, w taki sposób, że znieważa przedmiot czci religijnej, podlega karze nadzoru, albo grzywnie.
§2. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego
Art. 65.
Kto publicznie znieważa osobę Towarzysza Zenona Wandy Przepżechowicza, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 66.
§1. Kto wywiera wpływ na czynności urzędowe organu państwowego lub samorządowego, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
§2. Tej samej karze podlega ten, kto umyślnie wprowadza w błąd funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem przezeń swoich funkcji
Art. 67.
§1. Kto znieważa funkcjonariusza publicznego, albo osobę przybrana mu do pomocy, podlega karze nadzoru, albo grzywnie.
§2. Tej samej karze podlega ten, kto znieważa konstytucyjny organ Mandragoratu Wandystanu.
Art. 68.
Kto wykonuje czynności urzędowe funkcjonariusza publicznego nie będąc do tego odpowiednio umocowanym, podlega karze aresztu, albo nadzoru
Art. 69.
§1. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej przyjmuje korzyść majątkową albo obietnicę takowej, podlega karze więzienia albo aresztu.
§2. Tej samej karze podlega ten, kto uzależnia dokonanie czynności urzędowej od otrzymania korzyści majątkowej albo jej obietnicy lub takiej korzyści albo jej obietnicy żąda.
§3. Tej samej karze podlega ten, kto udziela albo obiecuje udzielić korzyści majątkowej osobie powołanej do pełnienia funkcji publicznej w związku z pełnieniem takowej funkcji, podlega
§4. Odpowiedzialności karnej określonej w §1-3 nie podlega osoba, która zawiadomiła o zaistniałym fakcie organy powołane do ścigania przestępstw oraz ujawni wobec nich wszelkie okoliczności czynu, zanim dowiedziały się one o fakcie, jeśli korzyść majątkowa, jej żądanie lub propozycja została przyjęta.
Art. 70.
§1. Kto podejmuje się lub obiecuje podjęcie się pośrednictwa w załatwieniu sprawy w instytucji państwowej, samorządowej, międzynarodowej lub innej dysponującej środkami publicznymi, powołując się na wpływy w niej podlega karze więzienia, albo aresztu
§2. Tej samej karze podlega ten, kto obiecuje korzyść majątkową osobie wymienionej w §1
§3. Nie podlega odpowiedzialności karnej określonej w §1, 2 ten, kto zawiadomi o zaistniałym fakcie organ powołany do ścigania przestępstw oraz ujawni wobec niego wszelkie okoliczności czynu, zanim ten dowiedział się o nim, jeśli propozycja została przyjęta.
Art. 71.
§1. Kto, pełniąc funkcję publiczną, przekroczył swoje uprawnienia lub niedopełnił obowiązków służbowych, działał na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega aresztu, albo nadzoru
§2. Kto dopuścił się czynu określonego w §1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej podlega karze więzienia albo aresztu.
Art. 72.
Kto wywiera wpływ na czynności urzędowe sądu, podlega karze więzienia albo aresztu
Art. 73.
§1. Kto składa fałszywe zeznania mające służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu przygotowawczym do postępowania sądowego, podlega karze więzienia albo aresztu.
§2. Tej samej karze podlega biegły, którego opinia ma służyć za dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu przygotowawczym do postępowania sądowego.
Art. 74.
Kto fałszywie oskarża inną osobę o popełnienie czynów zabronionych, przed organem powołanym do ścigania przestępstw, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 75.
Kto tworzy fałszywe dowody i na podstawie ich lub innych podstępnych zabiegów kieruje przeciwko innej osobie ściganie lub postępowanie sądowe albo postępowanie przygotowawcze do postępowania sądowego, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 76.
Kto zataja dowody niewinności osoby podejrzanej o popełnienie czynów zabronionych, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 77.
Kto zawiadamia o przestępstwie lub wykroczeniu organ powołany do ścigania przestępstw lub wykroczeń, wiedząc, że czynu zabronionego nie popełniono, podlega karze nadzoru.
Art. 78.
Kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne poprzez pomaganie sprawcy przestępstwa albo odbywanie za niego kary, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 79.
§1. Kto, mając wiarygodną wiadomość o czynie karalnym, nie zawiadamia o tym organu powołanego do ścigania przestępstw, podlega karze pozbawienia wolności aresztu, albo nadzoru.
§2. Kto, mając wiarygodną wiadomość o popełnieniu przestępstwa przeciwko Mandragoratowi Wandystanu, nie zawiadamia o tym organu powołanego do ścigania przestępstw, podlega karze aresztu, albo nadzoru
§3. Odpowiedzialności karnej określonej w §1 i 2 nie podlega ten, kto posiada wiarygodną informacje, że organ powołany do ścigania przestępstw o czynie wie, albo kto zapobiegł dokonaniu czynu.
Art. 80.
§1. Kto, jest skazany na karę nadzoru, aresztu, więzienia albo zamknięcia w twierdzy na podstawie orzeczenia sądu lub innego odpowiednio umocowanego organu, wykonuje podczas odbywania kary, czynności określone art. 15-17, podlega karze więzienia, albo aresztu.
§2. Tej samej karze podlega ten, kto pomaga skazanemu czynności określone w art. 15-17, przez co w szczególności rozumie się przekazywanie napisanych przez skazanego wiadomości do miejsc publicznych Mandragoratu Wandystanu.
§3. Tej samej karze podlega ten, kto będąc do tego obowiązanym na podstawie ustawy albo edyktu, nie wykonuje orzeczenia sądu albo decyzji innego właściwie umocowanego organu o pozbawieniu kogoś wolności lub ograniczeniu mu jej.
Art. 81.
§1. Kto wbrew przepisom ustawy wykorzystuje informacje stanowiące tajemnicę państwową, podlega karze więzienia, albo aresztu więzienia, albo zamknięcia w twierdzy.
Zmiana wynikająca z art. 1 pkt. 1 Ustawy z dnia 24 marca 2006 r., o zmianie ustawy Kodeks Karny (DPWM 7/2006 poz. 310)
§2. Tej samej karze podlega ten, kto wbrew przepisom ustawy tajemnicę państwową osobie niepowołanej ujawnia.
Art. 82.
§1. Kto, wbrew przepisom ustawy bądź przyjętego na siebie zobowiązania, ujawnia lub wykorzystuje tajemnice państwową mającą szczególne znaczenie dla funkcjonowania państwa, w szczególności hasła do państwowych rachunków bankowych oraz do państwowych serwerów, podlega zamknięcia w twierdzy, albo więzienia.
§2. Kto dopuszcza się czynu określonego w §1 w celu pozyskania korzyści majątkowej, taką korzyść pozyskuje lub wyrządza szkodę Mandragoratowi Wandystanu, podlega karze zamknięcia w twierdzy.
Art. 83.
Kto ujawnia lub wykorzystuje niezgodnie z przyjętymi na siebie zobowiązaniami tajemnicę służbową, handlową lub inną, z którą zapoznał się w związku z pełnioną funkcją lub sprawowanym stanowiskiem, podlega karze aresztu, albo nadzoru. więzienia, albo zamknięcia w twierdzy. Jeśli poszkodowanym nie jest Mandragorat Wandystanu, ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Zmiana wynikająca z art. 1 pkt. 1 Ustawy z dnia 24 marca 2006 r., o zmianie ustawy Kodeks Karny (DPWM 7/2006 poz. 310)
Art. 84.
Kto uzyskuje informacje przełamując elektroniczne lub inne szczególne ich zabezpieczenia, podlega karze więzienia albo aresztu. Jeśli poszkodowanym nie jest Mandragorat Wandystanu, ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Art. 85.
§1. Kto, nie będąc do tego odpowiednio umocowany, zmienia, uszkadza, niszczy lub usuwa zapis istotnej informacji, podlega karze aresztu, albo nadzoru
§2. Kto dopuszcza się czynu określonego w §1 na szkodę istotnego interesu Mandragoratu Wandystanu, podlega karze więzienia, albo zamknięcia w twierdzy
§3. Jeśli pokrzywdzonym nie jest Mandragorat Wandystanu, ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Art. 86.
Kto podrabia lub przerabia dokument w celu użycia go za autentyczny, podlega karze więzienia, albo aresztu.
Art. 87.
Kto poświadcza w dokumencie nieprawdę co do okoliczności mających prawne znaczenie, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 88.
Kto wyłudza poświadczenie nieprawdy w dokumencie poprzez wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia takowego, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 89.
Kto używa dokumentu określonego w art. 86-88 podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 90.
§1. Kto podszywa się pod inną osobę, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
§2. Kto dokonuje czynu określonego §1 lub 2 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, taką korzyść osiąga albo wyrządza istotną szkodę osobie pod którą się podszywa, podlega karze więzienia albo aresztu.
§3. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego
Art. 91.
Kto kradnie mienie, podlega karze pozbawienia więzienia albo aresztu.
Art. 92.
Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inna osobę do niekorzystnego rozporządzania mieniem, podlega karze aresztu, albo nadzoru.
Art. 93.
Kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz, podlega karze więzienia, albo aresztu
Art. 94.
Jeśli przestępstwa wyszczególnione w art. 91-93 są dokonane na szkodę kogo innego od Skarbu Państwa, ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Art. 95.
Kto rzecz uzyskana za pomocą czynu zabronionego zbywa, nabywa lub pomaga w przeniesieniu jej własności podlega karze więzienia, albo aresztu.
Art. 96.
Sąd orzeka przepadek rzeczy określonej w art. 95 nawet gdyby nie stanowiła ona własności sprawcy.
Art. 97.
Przepisy art. 92-96 stosuje się odpowiednio do programów komputerowych, stron internetowych oraz innej własności intelektualnej.
Art. 98.
Kto działa na szkodę majątkową osoby fizycznej, prawnej albo jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, będąc upoważnionym do zajmowania się jej sprawami majątkowymi, podlega karze więzienia albo aresztu
Art. 99.
Nie podlega odpowiedzialności karnej określonej w art. 91, 92, 93, 94 lub 96, kto dobrowolnie naprawił całość wyrządzonej szkody przed zapadnięciem orzeczenia.
Art. 100.
Kto udaremnia lub utrudnia przetarg publiczny w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, podlega karze aresztu.
Art. 101.
Kto, nie będąc do tego odpowiednio umocowanym, dokonuje zmian w bazach danych systemu gospodarczego, bankowego, albo innego systemu Mandragoratu Wandystanu, podlega karze więzienia, albo zamknięcia w twierdzy.
Art. 102.
Towary i inne dobra, które powstały w wyniku nieuprawnionego dopisania do bazy danych ulegają przepadkowi, choćby nie stanowiły one własności sprawcy.
Art. 103.
Kto, nie będąc do tego odpowiednio umocowany, puszcza w obieg krajowy lub obcy pieniądz, papiery wartościowe, albo wartości dewizowe, podlega karze zamknięcia w twierdzy, albo karze śmierci, albo zamknięcia w twierdzy
Art. 104.
Kto, nie będąc do tego upoważnionym, puszcza w obieg pieniądz, papiery wartościowe lub wartości dewizowe znacznej wartości, podlega karze śmierci, albo zamknięcia w twierdzy.
Art. 105.
Kto, wiedząc o tym, że pochodzi on z czynu przestępczego, pieniądz, papier wartościowy, albo wartości dewizowe sprzedaje, nabywa, przyjmuje albo pośredniczy w przeniesieniu ich własności, podlega karze więzienia, albo zamknięcia w twierdzy
Art. 106.
§1. Pieniądze, papiery wartościowe i wartości dewizowe puszczone w obieg na podstawie czynu przestępczego, ulegają przepadkowi, choćby nie stanowiły one własności sprawcy.
§2. Przedmioty wymienione w §1 należy bezwzględnie wycofać z obiegu.
Art. 107.
Do czasu wejścia w życie kodeksu postępowania karnego i kodeksu karnego wykonawczego, albo innych przepisów im odpowiadających :
§1. organem właściwym do orzekania w sprawach karnych jest Trybunał Ludowy
§2. Organem właściwym do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego jest Komisarz właściwy do spraw bezpieczeństwa publicznego.
§3. Organem właściwym do wykonywania kar jest Komisarz Ludowy właściwy do spraw bezpieczeństwa publicznego
§4. Organem właściwym do egzekucji grzywny albo świadczenia pieniężnego na rzecz organizacji pożytku publicznego, jest Komisarz Ludowy właściwy do spraw finansów publicznych.
§5. Od każdego wyroku Trybunału Ludowego, w ciągu siedmiu dni, przysługuje apelacja.
§6. Wyrok wydany w drodze apelacji jest ostateczny i nie przysługują na niego żadne środki zaskarżenia.
Art. 108.
Ustawa wchodzi w życie siedem dni po ogłoszeniu.
© Mandragorat Wandystanu 2005 :: Webdesign Piotr M. Kozanecki
